Jan Idsardi
Holwerd
Het is aangenaam warm in de kas. Samen met medewerker Jan Boonstra is Jan Idsardi bezig met het zeven van de een- en tweejarige stammen pootaardappelen, werk dat met de hand moet gebeuren. Jan voelt zich uitgerust en is klaar voor het nieuwe seizoen.
Hier schon mal ein Vorgeschmack
Alle 4-Bilder anzeigen
(het audioverhaal is te beluisteren in de media)
Het is aangenaam warm in de kas. Samen met medewerker Jan Boonstra is Jan Idsardi bezig met het zeven van de een- en tweejarige stammen pootaardappelen, werk dat met de hand moet gebeuren. Jan voelt zich uitgerust en is klaar voor het nieuwe seizoen. Vorige week zijn Wilma en hij net terug gekomen van hun reis naar Latijns-Amerika.
"Kan ik de heftruck even lenen?" Anco van der Bos staat in de deuropening. Hij is een van de maten van maatschap Van der Bos, met wie Jan een intensieve samenwerking heeft.
"Ja, dat is goed", zegt Jan. Hij denkt even na. Ze moeten iets vaker heen en weer lopen, maar het is te doen voor een middag. In de samenwerking proberen ze elkaar waar mogelijk tegemoet te komen. Hun machines zijn gezamenlijk bezit en ook doen ze veel werkzaamheden voor beide boerenbedrijven in één keer. Jan Boonstra zet nog even een paar pallets klaar, zodat Anco de heftruck mee kan nemen.
Even later hoort Jan een bestelbusje op het erf op komen. Hij gaat naar buiten. Mooi, de bestelde achttien pakken bietenzaad zijn er. Ongelooflijk, denkt Jan als hij ze in de schuur zet. Dat hieruit 1500 ton bieten groeien. Het is zoveel dat er in het najaar bijna een hele dag met vrachtwagens heen en weer gereden moet worden om ze naar de suikerfabriek te brengen.
Jan wrijft in zijn handen. Het is hier buiten een stuk frisser dan in de warme kas. Van hem mag de maitiid wel beginnen. Binnen twee maanden zullen ze al het pootgoed poten. Het staat om de drie jaar op hetzelfde perceel, in de tussentijd groeien er suikerbieten en gerst. Vanaf het voorjaar gaat alles weer groeien en bloeien. De gewassen, maar ook veertien hectare grasland dat bestemd is voor agrarisch natuurbeheer.
De chauffeur die het bietenzaad bracht, rijdt de dertiende-eeuwse kronkelende dijk op. Jans ogen kunnen het bestelbusje bijna tot het dorp volgen. Dat hier aan de dijk al 700 jaar voedsel uit de klei groeit: het is bijna een wonder. De bodem blijft maar geven, ieder jaar opnieuw, al generaties lang. In de ruilverkaveling in de tachtiger jaren van de vorige eeuw zijn veel percelen aan elkaar vastgemaakt. Van 25 werden het er vijf. Ja, de ruilverkaveling heeft hen toch allemaal veel voordeel gebracht.
"Tot morgen!", zegt Jan Boonstra uit het raampje van zijn auto. Jan steekt zijn hand op. Is het alweer zo laat? Hij gaat naar binnen. Als het eten bijna klaar is, komt Wilma thuis. Ze werkt als juriste en is meestal later klaar dan hij. Ze kunnen meteen aan tafel. "Hoe was jouw dag?"
(Beluister het audioverhaal naast de foto)
Dit verhaal is onderdeel van de route Bildtstars en Eigenheimers van Sense of Place
