De Wimpel
Oldeberkoop
Het beeld de Wimpel van Hein Mader staat in het noordelijke deel van het Koepelbosch. Hier vestigt het ranke beeld de aandacht doordat het is geplaatst aan het einde van een lange bomenlaan; iets wat karakteristiek is voor deze bossen.
Sjoch alfêst efkes
Naast het Molenbosch kent Oldeberkoop nog een tweede parkbos: het Koepelbosch. Het bos ligt in het verlengde van het Molenbosch, maar dan een heel eind richting de Lende. Door de drukke N-351 wordt het Koepelbosch eigenlijk in tweeën gesplitst.
Het beeld de Wimpel van Hein Mader staat in het noordelijke deel van het Koepelbosch, dus aan de kant van Oldeberkoop. Hier vestigt het ranke beeld de aandacht doordat het is geplaatst aan het einde van een lange bomenlaan; iets wat karakteristiek is voor deze bossen en het lokale Stellingwerfse landschap.
Het Koepelbosch is rond 1825 aangelegd door de bekende tuinarchitect Roodbaard. In deze periode stond het park nog bekend als Vredewoud, naar de villa van de familie Willinge Prins. Het was in opdracht van deze familie dat zowel het Koepelbosch en het Molenbosch zijn aangelegd. De naam Vredewoud is in de loop der tijd verdrongen door het Koepelbosch; een vernoeming naar de theekoepel die was aangelegd op het grote eiland in één van de vijver partijen. U kunt het zuidelijke deel van het Koepelbosch bereiken door de laan te vervolgen en aan het einde de N-351 over te steken. Een andere optie is om via de laan terug te lopen richting Oldeberkoop. Zowel bij hotel Lunia en het MFA Mejander vindt u namelijk nog meer beelden van Mader.
Oldeberkoop is zoals zoveel Stellingwerfse dorpen een echt streekdorp. Doordat de bebouwing zich in de loop der eeuwen rondom de kerk heeft geconcentreerd ontstond een specifiek karakter dat wel iets weg heeft van een Drentse brink.
Opvallend genoeg wordt de dorpskerk altijd aangeduid als de ‘Bonifatiuskerk’. Recentelijk is echter gebleken dat de kerk van oudsher gewijd is geweest aan Sint Vitus. Het moet dus zijn de Sint Vituskerk van Oldeberkoop. De kerk is een rijksmonument en de oudste delen van de kerk dateren waarschijnlijk van rond 1150. Het schip van de kerk is uit tufsteen opgebouwd. Dit zachte bouwmateriaal werd in Nederland tot ongeveer het midden van de twaalfde eeuw gebruikt. Ook de ringmuur, de kerktoren en een oud zandstenen doopvont binnen in de kerk spreken tot de verbeelding.
