It Kweade Wiif Fan Hylpen
Hindeloopen
Een herinnering aan het volksverhaal ‘it Kweade Wiif fan Hylpen’ is nog te vinden op het huis aan de Buren 44 in Hindeloopen. Een gevelsteen laat een hond zien met daarboven een engeltje, wat de vleugels uitgespreid heeft boven de hond.
Sjoch alfêst efkes
Een herinnering aan het volksverhaal ‘it Kweade Wiif fan Hylpen’ is nog te vinden op het huis aan de Buren 44 in Hindeloopen. Een gevelsteen laat een hond zien met daarboven een engeltje, wat de vleugels uitgespreid heeft boven de hond.
Lang geleden woonde er een kapitein met z’n vrouw in Hindeloopen (Hylpen). De kapiteinsvrouw had thuis de broek aan en had behoorlijk last van smetvrees. Het huis was altijd ‘spic en span’. Dus als de kapitein van een reis terugkwam - en hij was vuil of nat - dan kon hij buiten eerst z’n boeltje uittrekken, anders kwam hij er niet in.
Zo op een dag kwam de kapitein thuis, nadat hij zes weken op zee gezeten had. Hij had deze keer een grote zwarte hond bij zich die hij van een schipbreuk gered had. Sindsdien week het dankbare beest niet meer van zijn zijde. Toen ze samen in Hindeloopen arriveerden regende het pijpenstelen. Maar de kapiteinsvrouw was onverbiddelijk en zei dat ze geen natte hond in huis wilde hebben. De kapitein antwoordde dat hij dan ook geen voet meer over de drempel zou zetten en dat ze het dan maar verder zonder hem moest zien te redden. Daarop sloeg de kapiteinsvrouw de deur pardoes dicht.
De kapitein ging samen met zijn hond terug naar zijn schip. Terwijl de vrouw dacht ‘die komt morgen wel weer opdagen’, kwam de kapitein in werkelijkheid niet meer terug. Hij en zijn hond voeren de zee op. Nog steeds dacht de kapiteinsvrouw dat hij wel snel weer terugkomen zou, maar ze had het helemaal mis. De kapitein bleef jaren weg, zeilde heel Europa rond en altijd was er wel weer ergens een vrachtje voor hem. De vrouw werd ouder en haar gezondheid werd minder. Inmiddels besefte ze dat ze voor altijd alleen zou blijven. Ze begreep ook donders goed dat het haar eigen schuld was en ze kreeg spijt dat ze zo’n secreet geweest was en met het vorderen der jaren werd ze milder en milder…
Een donkere herfstnacht brak aan. Het waaide hard en hagel en regen striemden Hindeloopen. Plotseling werd er op de deur geklopt. De vrouw deed open, en daar stond haar man: zeiknat en de kleren in flarden om het lijf. Naast hem stond trouw de grote, zwarte hond. De hond was al net zo nat en smerig als z’n baasje, maar de milder geworden vrouw vond het allemaal prima. Ze vloog haar man in de armen en ook de hond kroop ze even aan. De kapitein vertelde dat deze keer de hond hem gered had tijdens een schipbreuk. De vrouw zweerde, dat de hond in het vervolg de allerbeste plaats in het huis zou krijgen.
Dit gebeurde ook. De kapitein is nooit weer uitgevaren en hij en zijn vrouw woonden tot het einde van hun leven vredig samen. Ook zorgde hij ervoor dat er ter ere aan zijn trouwe redder een gevelsteen in de muur van het huis geplaatst werd. Deze is nu nog te vinden op het huis aan de Buren 44 in Hindeloopen.
Hjir fine jo It Kweade Wiif Fan Hylpen
Buren 448713 KC Hindeloopen Plan dyn rûte
fanôf dyn lokaasje
