Sjoch alfêst efkes
''Omdat we met de boot zijn kunnen we flink wat kilometers maken en genieten we van het ultieme landschap. Het is zeer verleidelijk om regelmatig te stoppen, wat foto’s te maken van het landschap, en voor anker te gaan om de stekken uit te werpen die gewoon ‘naar snoek ruiken’. Maar gezien onze planning moeten we ook verder varen en trollen we dan ook voornamelijk tussen de fantastische Alde Feanen door. Gelukkig is vismaat Nico hier al eerder geweest en kent de doorgangen en ook de watergebieden die er op de kaart aantrekkelijk uitzien, maar in werkelijkheid veel te ondiep zijn en dus ook niet begaanbaar voor boten. Tussen de plassen door kronkelen mooie veenstroompjes door het landschap van dit Nationaal Park, omgeven door rietkragen, elzenboompjes en plompeblaren. Vanuit de boot kun je soms het reewild van dichtbij naderen. Als vogelliefhebbers keken we vaak omhoog en spitsten we onze oren bij onbekende kreten uit de bosjes en de rietvelden, waar we roofvogels zagen als torenvalk, sperwers, havik en veel buizerds. We hadden bovendien het geluk nóg een roofvogel te kunnen scoren met een onvergetelijke grote zeearend, die ons 50 meter boven de boot in ogenschouw nam en op de harde wind binnen een halve minuut op zijn brede vleugels al uit zicht verdwenen was.
De snoek zit hier op stekken waar je ze verwacht; langs de rietkragen, tussen de plompeblaren of op strategische doorgangen waar het door stroming iets dieper is dan de naaste omgeving. Maar vaker nog volgen de aanbeten op totaal onverwachte plekken en dat is kenmerkend voor de veengebieden waar de bredere watergangen zowel vlakbij de oever als in het midden nagenoeg even diep zijn. Die onverwachte aanbeten volgen dan bijvoorbeeld midden op een plas waar het 2,5 meter is.''
