Sint-Martinuskerk Wirdum
Wirdum
Wist je dat deze kerk eeuwenlang niet één maar twee torens had? Dat zit zo: Er was al een tufstenen toren toen in de veertiende eeuw een kapelachtige aanbouw werd vervangen door nog een toren, de huidige. In de zeventiende eeuw werd het tufstenen ex...
Neem alvast een kijkje
Wist je dat deze kerk eeuwenlang niet één maar twee torens had? Dat zit zo: Er was al een tufstenen toren toen in de veertiende eeuw een kapelachtige aanbouw werd vervangen door nog een toren, de huidige. In de zeventiende eeuw werd het tufstenen exemplaar gesloopt en het tufmateriaal verkocht.
Het kerkgebouw dateert grotendeels uit de dertiende eeuw, maar het oorspronkelijke muurwerk is verstopt geraakt door reparaties en beklampingen. Aan de noordkant de zogeheten Oenema-Cammingakapel aan het kerkschip gebouwd.
De kerk herbergt een aantal prachtige elementen. Trots van de kerk is het monumentale orgel. Daarnaast zijn er veel mooie grafzerken te bewonderen, waaronder:
Een zandstenen gotische priesterzerk uit 1509
Een zerk vervaardigd door de beroemde Benedictus Gerbrandtsz.
Een van de fraaiste renaissancezerken van Friesland, in 1558 gehouwen door Vincent Lucas
Een prachtige portretzerk uit 1616
Een barokke zerk uit ca. 1640
Extra informatie:
De Martinuskerk staat in het midden van het dorp op een niet afgegraven terpgedeelte. Aan de noordzijde is tufstenen muurwerk aangetroffen. Maar het huidige bakstenen bouwwerk stamt uit de 13de eeuw. Het muurwerk is vrijwel overal door reparaties en beklampingen verstopt geraakt. Het vijfzijdig gesloten koor laat zich als oudste deel kennen met fragmenten rondboogfries. Veel later kwamen daar grote spitsboogvensters. In de 13de eeuw kwam de noordelijke aanbouw tot stand, de zogeheten Oenema- Cammingakapel die drie grote korfbogige spaarnissen bezit. Ook aan de zuidzijde kwam een kapelachtige uitbouw. Inwendig zijn ze beide door een scheiboog met het schip verbonden. De zuidelijke aanbouw is in de 14de eeuw door een toren vervangen. Dat was merkwaardig, want de kerk had al een tufstenen toren aan de westzijde. Tot de 17de eeuw heeft de kerk twee torens gehad. Toen is de westtoren gesloopt. In 1716 kreeg het schip aan die zijde een driezijdige sluiting.
Het inwendige wordt gedekt door een houten tongewelf. Het meeste meubilair, zoals preekstoel met klankbord, is eenvoudig. Enkele van de overhuifde herenbanken hebben snijwerk in de rugschotten. In de vloeren ligt een collectie fijn behakte grafzerken, ook in de noordelijke kapel, de ‘sepulchrum familiae Kamminghanae in Wirdum’, zoals een van de zerken geeft te lezen. Daar ligt een zandstenen gotische priesterzerk voor Bucko (overleden 1509). Verder een exemplaar door Benedictus Gerbrandtsz. en een van de fraaiste renaissancezerken van Friesland, die voor Wittio van Camstra, in 1558 vervaardigd door Vincent Lucas. Verder een zerk door Dirck Lieuwes, een prachtige portretzerk door Jacob Lous (1616) voor Wytse van Camminga en Rixt van Roorda en een barok exemplaar met Julius van Eysinga in volle wapenrusting in hoogreliëf uit omstreeks 1640. Het monumentale orgel is de trots van de kerk. In 1688 bouwde Jan Harmens van Berlikum een nieuw instrument, dat in het van 1785 tot 1790 door Lambertus van Dam gebouwde instrument met een kas in Lodewijk XVI-stijl en snijwerk van Jacob Swalue werd opgenomen.
Tweede helft 13de eeuw, toren 14de eeuw
Protestants
Grafzerken, preekstoel, herenbanken, orgel
