Ljibbe Weidenaar
Nes
Ljibbe Weidenaar steekt zijn neus om de hoek van de deur. “Zei je wat?”, vraagt hij. Zijn vrouw Lieneke is aan de keukentafel bezig met de administratie. “De man van Talent is er”, zegt ze zonder op te kijken van de laptop. “Hij is al in de schuur.”
Neem alvast een kijkje
(het audioverhaal is te beluisteren in de media)
Ljibbe Weidenaar steekt zijn neus om de hoek van de deur. “Zei je wat?”, vraagt hij. Zijn vrouw Lieneke is aan de keukentafel bezig met de administratie. “De man van Talent is er”, zegt ze zonder op te kijken van de laptop. “Hij is al in de schuur.”
Daar ruikt het naar uien, aardappelen en modder. Ljibbe geeft de specialist van het pootgoedbewaarmiddel Talent een hand. Sinds een paar jaar gebruikt hij Talent, gemaakt van karwijzaadolie, waardoor hij de pootaardappelen op hogere temperatuur kiemvrij kan bewaren. En eenmaal in de grond krijgen ze meer stengels en knollen.
“Ben je tevreden over de opbrengst van vorig jaar?”, vraagt de specialist. Ljibbe knikt. Dat is hij zeker. Vooral in de middelste maat pootgoed zag hij goed resultaat, en die maat levert het meeste op. In de toekomst wil hij met miniknollen aan de gang, hoogwaardig plantmateriaal uit de kassen dat je zelf vermeerdert. Dan heeft hij een gesloten bedrijf.
Ze lopen naar de opgestapelde kisten met op maat gesorteerd pootgoed. Wat een wonderlijk gewas is het toch. Zo veel knollen uit zo weinig plant, en met zo'n natuurlijk middel kun je er nog meer uithalen. “De toediening kan steeds verfijnder worden afgesteld”, vertelt de specialist. Op een tablet stelt hij de verneveling per dag in. “Je hoeft eigenlijk alleen maar te controleren of het werkt.”
Mooi, denkt Ljibbe, terwijl hij in de auto stapt. Jentsje en hij zullen het vanavond nog even grondiger bekijken. De bewaring is in ieder geval voor Sinterklaas geregeld, zoals de bedoeling is. Nog even naar het dorp. In gedachten streept hij een aantal dingen van zijn lijstje af. Hij gaapt. Zijn lichaam is nog steeds niet helemaal hersteld van de gebroken nachten in de zomer, toen de broccoli en bloemkool 's nachts beregend moest worden. En de oogst van de groente in oktober is altijd hectisch en druk: iedere ochtend ging om vijf uur de wekker. Ja, hun bouwplan is best intensief. Daarom werken niet alleen hij en Lieneke, maar ook Jentsje en twee medewerkers het hele jaar mee.
Hij stopt bij het huisje dat ze voor onderdak van de Roemeense seizoensarbeiders kochten. Even kijken of alles in orde is. Ze woonden hier afgelopen zomer met z’n zessen: harde werkers die nooit klagen. Ook Ljibbe vindt hard werken niet erg. Het hoort gewoon bij het boerenbestaan, net zoals het weer voor 80% bepaalt hoe je gewas groeit. Nee, de vrijheid en het eigen-baas-zijn: hij zou niet zonder willen.
Hij loopt even rond, gooit de reclamefolders uit de gang in de papierbak en sluit weer af. Morgen gaat hij ploegen, denkt hij op de terugweg. Zodat het land klaar is voor de winter.
(Beluister het audioverhaal naast de foto)
Dit verhaal is onderdeel van de route Bildtstars en Eigenheimers van Sense of Place
