Herbert Nouwens – Belvédère Suite

In de zomer van 2024 toont de Nederlandse beeldhouwer Herbert Nouwens (1954) in het Museumpark van Museum Belvédère negen monumentale sculpturen onder de naam Belvédère Suite, naar analogie van de muzikale term. Zes sculpturen zijn geselecteerd uit verschillende periodes uit Nouwens’ omvangrijke oeuvre en drie beelden zijn speciaal voor deze tentoonstelling gemaakt. Daarnaast is in de westvleugel van het museum een kamerpresentatie met kleiner werk van zijn hand te zien.

Thema's als ‘beweging en verstilling’, ‘vergankelijkheid’ en ‘leven en dood’ staan centraal in het werk van Nouwens. De constructieve en destructieve krachten in onze wereld inspireerden hem tot het maken van zijn nieuwe beelden voor Belvédère Suite. 

De titel van de tentoonstelling verwijst naar de meerdelige danscomposities uit de Barok, waarbij verschillende dansen werden geordend naar hun contrastwerking. Doordat de uiteenlopende delen van een suite dezelfde toonsoort hebben, vormt het toch een geheel. Met de selectie en plaatsing van de negen sculpturen in het Museumpark, zoekt de kunstenaar naar eenzelfde samenspel tussen de beelden onderling en in verhouding tot het strakke symmetrische ontwerp van het parklandschap.

Nouwens is bekend van zijn doorgaans grote, vaak grillig gevormde beelden van gebruikte materialen – voornamelijk staal ­­– die sporen van een eerder leven in zich dragen. Zijn voorkeur voor staal heeft te maken met de grote plastische en constructieve mogelijkheden van het materiaal. Dit resulteert in sculpturen met extreme contrasten, schijnbare gewichtloosheid, of grote volumes die soms heel transparant kunnen zijn.

Staal past ook bij zijn associatieve manier van werken. Nouwens vertaalt zijn indrukken en visie op de wereld in vormen die hij laat groeien door staal te snijden, vervormen, smeden en assembleren. Deze vertaling voert Nouwens uit volgens de traditie van de naoorlogse beeldhouwkunst, waarbinnen hij een geheel eigen vormentaal heeft ontwikkeld.

 ‘Ik zie mijn werk als een serie ruimtelijke gedichten, als een vertaling van de spanning tussen het rationele en irrationele.’

Kunstwerken van zijn hand zijn op tal van plekken in Nederland te vinden, zoals Fuga bij de entree van IJmuiden, een zeventien meter hoge open constructie, of De Poort van Bergen, twee gesloten torens van acht meter hoog, bij de entree van het Noord-Hollandse kunstenaarsdorp. In Amsterdam zijn onder de naam Brettensuite twintig beelden permanent geplaatst langs een wandel- en fietsroute in het Westerpark en het aansluitende natuurgebied de Bretten.

Nouwens genoot zijn opleiding aan de Stadsacademie in Maastricht, die hij in 1977 afsloot met de Henriëtte Hustinkx Prijs. Hij vervolgde zijn studie met een postacademische opleiding aan de Jan van Eyck Academie, eveneens in Maastricht.