Kunstenaar Jan Reus en filosoof Bert de Vries vertellen over het werk van Jan Reus

Jan Reus werd zeker niet als kunstenaar geboren. In Winkel zat hij ooit als werknemer in een bedrijf dat zich bezig hield met fotografie en bloembollen. Hij maakte kennis met de krachtige uitstraling van de surrealistische foto’s van Alewijn Oostwoud Wijdenes en Reus kwam al gauw tot de ontdekking dat zijn ambities ook enigszins in die richting gevonden moesten worden.  

Jan Reus ontdekt beeldende elementen die in hun combinatie dikwijls als los zand aan elkaar lijken te hangen. De indruk ontstaat dat hij voortdurend op jacht is naar de befaamde huisjes, boompjes en beestjes, maar hij is georiënteerd op wat er gaande is in het tijdsbeeld van de maatschappij.

Er is een zeer bewuste ordening, want de kunstenaar zit vol filosofische en poëtische bijbedoelingen. Zo dwingen de veelal symbolisch bedoelde beelden tot nadenken. De huisjes, boompjes en beestjes zijn daarom ook optimaal herkenbaar. In hun onderlinge samenhang verkondigen ze echter stellingen en ideeën waar de kijker op zijn eigen manier iets mee kan doen. 

Bezoekers van zijn exposities zullen het werk van Reus in eerste instantie misschien met vraagtekens tegemoet treden. De kunstenaar nodigt zijn publiek echter uit om mijmerend even een pas op de plaats te maken. Achter iedere olieverfcompositie schuilt namelijk een filosoferend relaas dat even tijd nodig heeft om te kunnen bezinken. Poëtisch ingestelde kijkers, die bereid zijn tot fantaseren, kunnen daar zeker hun voordeel mee doen. De kunstenaar komt die doelgroep in ieder geval tegemoet met een klare schilderstaal zonder extra franje als esthetische bijverpakking.