Kerk Lioessens
Lioessens
Het is een avontuur om de geschiedenis van deze kerk te ‘lezen’. Want dat het gebouw meerdere keren ingrijpend is veranderd, is goed te zien.De noordmuur van vooral rode kloostermoppen laat het meeste zien van de oude kerk. Zo zijn er sp...
Neem alvast een kijkje
Het is een avontuur om de geschiedenis van deze kerk te ‘lezen’. Want dat het gebouw meerdere keren ingrijpend is veranderd, is goed te zien.
De noordmuur van vooral rode kloostermoppen laat het meeste zien van de oude kerk. Zo zijn er sporen van een verwijderde aanbouw en de verhoging en vergroting van omstreeks 1480, toen ook de zuidmuur zijn huidige, gotische karakter kreeg. In 1827 kreeg de kerk steunberen. Een kleine eeuw later is het koor vernieuwd. De westgevel is in 1924 weinig gevoelig beklampt: de zadeldaktoren maakte plaats voor een houten geveltorentje met spits.
Binnen zitten in de noordgevel sporen van een overwelving, die in 1827 plaatsmaakte voor het huidige tongewelf. Uit dezelfde tijd stammen de preekstoel, het doophek en de herenbanken, waarvan één het alliantiewapen van de familie Botma uit 1773 draagt.
Extra informatie:
De kerk die mogelijk aan Sint-Petrus of Sint- Catharina was toegewijd, gezien de door Johannes in 1498 gegoten klok, dateert deels uit de 13de eeuw. Onder de beklampte westgevel zit zelfs nog tufsteenwerk uit de 12de eeuw. Er zijn verschillende keren ingrijpende wijzigingen geweest , waardoor het avontuurlijk is om de geschiedenis van de op het eerste gezicht wat rafelige kerk te lezen. De grotendeels van rode kloostermoppen opgetrokken noordmuur geeft het meest prijs van de oude kerk. Aan weerszijden van de nog gebruikte, segmentvormig gesloten ingang staan lisenen, verder oostwaarts zijn sporen te zien die wijzen op weggehaalde lisenen of misschien wel op een verwijderde aanbouw. Op tweederde hoogte zien we een weggehakte dubbele bloklijst waarboven muurwerk zit van de verhoging van de kerk die in ongeveer 1480 gelijk met een verbreding moet hebben plaatsgevonden. In het westelijke gedeelte zitten twee sporen van dichtgemetselde romaanse vensters. In 1827, toen de kerk uitwendig en inwendig een stevige renovatiebeurt kreeg ( zie het opschrift op de orgelgalerij), zijn steunberen tegen de muur geplaatst waarvan de oostelijke een wigvorm heeft. Het koor met driezijdige sluiting, twee spitse vensters en slanke steunberen tegen de hoeken, is in 1909 vernieuwd. De zuidmuur vertoont het gotische karakter van na de vergroting omstreeks 1480 met drie grote spitsboogvensters, een klein venster aan de westzijde en daartussenin een half tot venster dichtgezette, fraai geprofileerde ingang in een spitsboognis en met een rechthoekig kader. In dit muurwerk zijn sporen te zien van weggehakte lisenen. De westgevel is in 1924 op een onbarmhartige wijze beklampt. De zadeldaktoren is verdwenen; er staat nu een houten, met leien bekleed geveltorentje met spits op het dak.
Inwendig geven sporen in de noordgevel aan dat de kerk ooit overwelfd is geweest. Bij de opknapbeurt van 1827 is het huidige tongewelf aangebracht. In dezelfde tijd is het liturgische centrum van nieuw meubilair voorzien: preekstoel met klankbord, doophek en de van balusters voorziene herenbanken, waarvan één het alliantiewapen van de familie Botma uit 1773 draagt.
Gotisch
13de eeuw, geveltoren 1827
Protestants
Preekstoel, doophek, herenbanken
