Sint Catharinakerk Aalsum
Aalsum
Indrukwekkend is hoe hoog de Sint-Catharinakerk van Aalsum staat. De aan de heilige Catharina van Alexandrië gewijde kerk staat bovenop een hoog restant van de dorpsterp. Ooit was de terp vier hectare, maar een groot deel van de terp werd rond 1880 afgegraven.
Neem alvast een kijkje
Indrukwekkend is hoe hoog de Sint-Catharinakerk van Aalsum staat. De aan de heilige Catharina van Alexandrië gewijde kerk staat bovenop een hoog restant van de dorpsterp. Ooit was de terp vier hectare, maar een groot deel van de terp werd rond 1880 afgegraven.
Het schip van de kerk is het oudst: twaalfde-eeuws. De vensters zijn echter niet origineel. Ze stammen uit 1829 en zijn waarschijnlijk precies op de plek gekomen van de originele, van deze is namelijk geen spoor meer. Wie goed kijkt ziet dat het koor van de kerk smaller is dan het schip. Het is dan ook een eeuw later aangebouwd, maar wel rijker versierd met vooral rondboogfriezen. Nog iets smaller is de halfronde apsis die oorspronkelijk grote rondboogvensters had. De westgevel is in 1843 vernieuwd, toen is ook de neoclassicistische houten geveltoren gekomen.
Wie de sfeervolle kerk binnenstapt valt direct het fraaie houten tongewelf op. Dit vervangt de stenen gewelven, waarvan de sporen nog herkenbaar zijn. De hoge nissen in de koorwanden worden afgewisseld door lagere in de apsis. In de zuidelijke koorwand is bovendien een nis van een hagioscoop of piscina te zien. Het orgel op de westgalerij stamt uit 1906.
Opmerkelijk:
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd vlakbij de kerk regelmatig munitie gedropt, zonder dat de nabij gelegerde Duitsers er lucht van kregen.
In 2009 haalde Aalsum het landelijke nieuws doordat een 450 kilo wegende grafsteen op het kerkhof uit zichzelf verschoof. Meerdere keren.
Extra Informatie:
De kleine kerk, gewijd aan de heilige Catharina van Alexandrië, staat indrukwekkend op een hoog restant van de uitgestrekte dorpsterp waarvan de ringweg nog in wezen is. Het schip is aan het einde van de 12de eeuw gebouwd. Het muurwerk van gemêleerd rode baksteen kreeg geen versieringen. Evenmin zijn er sporen te ontdekken van de oorspronkelijke vensters. Mogelijk zijn de uit 1829 daterende rondboogvensters precies op de plaats van de kleinere voorgangers in het muurwerk geplaatst. Ze zijn secundair en kregen gepleisterde randen. Aan de noordzijde is het westelijke venster in een dichtgemetselde, rondbogige ingang geplaatst. Aan de zuidzijde zit tussen het derde en vierde venster een spoor van een kleine opening. Het smallere, rijker versierde koor is in het midden van de 13de eeuw toegevoegd. Aan de westzijden zitten stukjes blokfriezen die snel overgaan in een rondgaand rondboogfries op kleine consoles. Boven de friezen loopt een geprofileerde daklijst. Aan de zuidzijde zit laag een fraai rondbogig spoor in het muurwerk: een dichtgezette hagioscoop of piscina. De opnieuw iets smallere, halfronde apsis bevatte oorspronkelijk vrij grote rondboogvensters. Ze zijn dichtgemetseld of verplaatst. Aan twee zijden van de ronding staan slanke colonnetten. De westgevel is in 1843 vernieuwd en toen is ook de neoclassicistische houten geveltoren vervaardigd. Mogelijk is, gezien de overeenkomst met het torentje van Morra, ook hier Roelof Boorsma de ontwerper.
Inwendig wordt de sfeervolle ruimte gedekt door een houten tongewelf in gedrukte vorm. Dat is er waarschijnlijk in 1822 gekomen ter vervanging van de stenen gewelven en trekbalken. Daarvan zijn de sporen nog aanwezig in de wanden. In beide koorwanden zijn hoge nissen te zien en in de apsis een reeks lagere. In de zuidelijke koorwand is de nis van een hagioscoop of piscina ook inwendig te zien. In de noordelijke schipwand zit een nis op hoger niveau. Iets terzijde van de apsissluiting staat de eenvoudige preekstoel zonder klankbord. Het orgel op de westgalerij is in 1906 gebouwd door W. Vermeulen
Grotendeels Romaans
Eind 12de eeuw, koor midden 13de eeuw, geveltoren 1843
Protestants
Preekstoel, orgel, op hoge terp
