Roelof ten Napel
Te leren vergissen
Toch een opluchting: hoe moeilijk het is
je dezelfde plaatsen voor te stellen, maar
bedekt door sneeuw. De herinnering
is amper blijven hangen, en het maakt
in elk geval dezelfde indruk niet. Een opluchting
dat zelfs zoiets weer wegtrekt, de kelders
van het geheugen in: waar het zware
licht wordt, het lichte zwaar, en waar alles
bedekt wordt door stof. Zodat je het,
als het weerkeert, voor iets nieuws vergist.
Dit gedicht maakt deel uit van ‘Wjerspegelje’ (weerspiegelen), waarbij het vaste RIVM-handenwas-moment wordt benut om jou te verbinden met Friese dichters. Zo krijgen de makers van onze schone kunsten een podium in een tijd waarin live ontmoeten lastig is. En kun jij als toeschouwer, die hun optredens moet missen, toch even genieten van de inspiratie, de emotie, de spiegel die ons wordt voorgehouden.
Hierboven staat de Nederlandse vertaling van het Friese gedicht dat op de spiegel staat. De oorspronkelijke versie:
Leare om te fersinnen
Dochs ferromme om te fernimmen: hoe dreech
as it is om dy deselde plakken yn te tinken, mar
bedutsen troch snie. Hoe’t dat wie
kinst dy suver net mear tebinnenbringe, en it
bylket yn alle gefallen oars. In ferromming
dat soks wer weiwurdt, yn de kelders
fan it ûnthâld: dêr’t it swiere
licht wurdt, it lichte swier, en dêr’t alles
bedutsen wurdt troch stof. Sadatst it,
as it weromkomt, foar wat nijs fersinst.
Oersetting: Jantsje Postma
‘Wjerspegelje’ is een project van Merk Fryslân en Leeuwarden UNESCO City of Literature, naar Zwols voorbeeld (weerspiegelen.nl / #weerspiegelen) en met steun van de provincie Fryslân. Je vindt de gedichten op de spiegels van hotels in Leeuwarden. Op korte termijn komen er gedichten bij, op spiegels van andere openbare gelegenheden in Fryslân.
-
Alle gedichten
Alle gedichten
Lees hier alle gedichten.
-
Ander gedicht
Ander gedicht
Lees hier een ander gedicht.